Mija właśnie 20 lat od dnia, kiedy grupa wolontariuszy zdecydowała się wyjść naprzeciw wyzwaniu samotności seniorów. Ukonstytuowali polskie Stowarzyszenie mali bracia Ubogich.
Początki
Idea organizacji sięga do lat 30-tych XX wieku, kiedy to Armand Marquiset (1900-1981), francuski filantrop, porzucił plany kariery muzycznej, by poświęcić się służbie innym. W 1932 r. założył stowarzyszenie Pour que l'Esprit Vive wspierające ubogich artystów, a w 1936 r. Les Amis de la Banlieue pomagające dzieciom z niepełnosprawnościami, żyjącym na ubogich przedmieściach Paryża. Jednak to les petits freres des Pauvres – mali bracia Ubogich – założone w 1946 r. stało się dziełem jego życia. Marquiset, jako uważny obserwator społeczeństwa, dostrzegł bowiem, że jednym z największych wyzwań staje się osamotnienie, w szczególności boleśnie doskwierające osobom starszym.
Kwiaty przed chlebem
Aby sprostać ówczesnym potrzebom, pierwsi wolontariusze – przyjaciele Marquiset’a – początkowo zajęli się roznoszeniem posiłków i opału osobom starszym i ubogim. Jednak według założyciela mbU dawać miłość można tylko dając coś więcej niż to, co najpotrzebniejsze. Filantrop wpadł więc na pomysł, by do każdego ciepłego posiłku dołączać maleńki bukiecik fiołków, a roznoszący je społecznicy już od progu zapowiadali swoje odwiedziny okrzykiem: idą kwiaty przed chlebem!
Dlatego też mali bracia Ubogich przykładają największą wagę do relacji budowanej poprzez bycie obok – towarzyszenie osobom starszym i umiejętne ich słuchanie. Filozofia ta towarzyszy organizacji od początku działalności i jest podstawą jej rozwoju. Z czasem Stowarzyszenie podjęło się również misji alarmowania społeczeństwa i instytucji publicznych w sprawach dotyczących osób starszych, zajmuje się także kwestiami warunków mieszkaniowych seniorów i relacji międzypokoleniowych.
Stowarzyszenie les petits frères des Pauvres / mali bracia Ubogich działa dziś aktywnie w 10 krajach: we Francji, w Hiszpanii, Irlandii, Kanadzie, Niemczech, USA, Szwajcarii, Polsce, Meksyku i w Rumunii.
mali bracia Ubogich w Polsce
Początki organizacji w naszym kraju sięgają drugiej połowy lat 90-tych, kiedy młodzi ludzie z Polski wyjeżdżali do les petits frères des Pauvres we Francji, aby wspólnie z innymi wolontariuszami pomagać francuskim podopiecznym. Po kilku latach z ich doświadczeń powstała idea stworzenia podobnej organizacji w kraju. Na przełomie listopada i grudnia 2002 roku odbyło się seminarium pt.: „Przerwijmy samotność tych, którzy w niej żyją”, którego ukoronowaniem było ukonstytuowanie się polskiego Stowarzyszenia mali bracia Ubogich w dniu 1 grudnia 2002 r.
Samotność zabija
Według wielu dostępnych badań, samotność może prowadzić do szeregu poważnych następstw zdrowotnych, jak zwiększone ryzyko nadciśnienia i chorób przewlekłych. Zarówno izolacja społeczna, jak i samotność mogą wiązać się też z wyższym ryzykiem zapadnięcia na depresję, a także pogorszeniem się zdolności poznawczych i wystąpieniem chorób otępiennych. M.in. dlatego stworzyliśmy Program TWOJA OBECNOŚĆ POMAGA MI ŻYĆ i od 20 lat leczymy samotność seniorów w Polsce. Początkowo w 3 miastach, dziś już w 10: w Warszawie, Poznaniu, Lublinie, Wrocławiu, Krakowie, Łodzi, Pruszkowie, Świdniku, Gnieźnie i Tarnowie.
Obecność
W ciągu dwudziestu lat w Programie OBECNOŚĆ uczestniczyło kilka tysięcy seniorów i wolontariuszy. Przywróciliśmy naszym starszym przyjaciołom sens życia i sprawiliśmy, że poczuli się ważni i potrzebni. W Programie TWOJA OBECNOŚĆ POMAGA MI ŻYĆ setki wolontariuszy każdego dnia dotrzymują towarzystwa opuszczonym seniorom. Odwiedzają ich, aktywizują i budują wartościowe przyjaźnie, często na długie lata. Obecnie regularnym wsparciem Programu obejmujemy niemal 700 starszych osób. Ale to nie koniec naszej misji. Szacuje się, że ok. 280 tysięcy seniorów w Polsce cierpi
z powodu samotności. Zamierzamy więc kontynuować dzieło Armanda Marquiset’a i zagościć z Programem OBECNOŚĆ w kolejnych miastach, w których samotni starsi ludzie czekają na wolontariuszy. Drugi człowiek zmienia wszystko – to motto jubileuszowego roku mbU i kwintesencja naszej Obecności w życiu naszych starszych przyjaciół.
Pozdrawiamy serdecznie!
