Kontynuując nasz cykl zapoznawczy – przedstawiamy Agnieszkę Kozak, koordynatorkę regionalną z Lublina i Świdnika.

Czym zajmujesz się w mbU?
Pierwsze pytanie i już trudność w odpowiedzi. Jako koordynatorka regionalna zajmuję się ogólnie rozwojem regionu, ale występuję w podwójnej roli, ponieważ dla Świdnika jestem koordynatorką wolontariatu. Mój dzień pracy składa się ze spotkań z partnerami, seniorami i wolontariuszami i jest to najmilsza część mojej pracy. Ale jako regionalna zajmuję się również organizacją pracy i działaniami związanymi z funkcjonowaniem Stowarzyszenia na terenie Lublina.
Co w swojej pracy lubisz najbardziej?
Pewnie zabrzmi to banalnie, mając na uwadze to czym zajmuje się Stowarzyszenie, ale najbardziej lubię kontakt z seniorami. To oni dają mi siłę, ochotę na działania, które pozwalają dotrzeć do większego grona osób samotnych i ludzi chętnych tę samotność zmniejszyć. Nieraz zastanawiam się, co takiego jest w osobach starszych, że ich uśmiech, przygotowana dla ciebie herbata, kawa, kawałeczek ciasteczka, powodują, że przestaję myśleć o innych rzeczach, liczy się tylko ta chwila, którą spędzam z panią Małgosią, Krysią, panem Józefem, Krzysztofem i innymi.
Z czego jesteś najbardziej dumna na swojej ścieżce zawodowej (i nie tylko)?
Jak myślę o swoim życiu i tym co się w nim działo, to dumna jestem z tego, że po tylu latach mogę sobie spojrzeć w oczy. Myślę, że dałam radę jako żona, matka dwóch synów. Jeżeli chodzi o życie zawodowe, dumna jestem z drogi jaką przeszłam, miałam szczęście spotkać ludzi, którzy wierzyli we mnie nieraz bardziej niż ja. Dali mi szansę, którą chyba wykorzystałam. Dało mi to możliwość pracy w różnych miejscach, z przeróżnymi ludźmi, co mam nadzieję nauczyło mnie otwartości i tolerancji dla drugiego człowieka.
Gdybyś miała trzy życzenia, o co byś poprosiła?
O życie pełne pasji, ponieważ w trudnych chwilach ona potrafi nas utrzymać na powierzchni.
Na co chciałabyś mieć więcej czasu?
Bardzo lubię wędrówki po górach i to chyba jedyna potrzeba, na którą chciałabym mieć więcej czasu. Pytanie tylko, czy gdybym miała go więcej, byłby to tak wyczekiwany czas.
Kto Cię inspiruje?
Na swojej drodze spotkałam wielu ludzi, którzy mnie w różnym stopniu inspirowali. Budzili chęć do zmian na różnych polach. A dzisiaj, obserwując to, co dzieje się w moim życiu, to chyba dorosłam do tego, że sama się zaczynam inspirować, motywować, nie zawsze w zgodzie z innymi.